In oana Doa(r)fschul 

 

Franz Geissler


D‘ Frau Leahrarin frougt in Franzi voun da leïtztn Baung:
„Wou woarst d‘n geïsta(r)n, woarst d‘ leichd graung?“
„Na, Frau Leahrarin, d‘ Mama wia(r)d ma schou(n) a-n-Eïntschuidigung schreibm,
weul ih hån näimli miassn insa Kuih, deï Zeïnzi, zan Huiwa-Baua(r)n sein Stiea(r) zan Deicka åwitreibm!“
„Nau häd deïs nid ah dei(n) Papa måcha kinna, wia da Papa voun Hansi Riawa?“
„Schou(n)! Åwa eahrli g’sågt, Frau Leahrarin, ih moan, da Zeïnzi woar da Stiear schoun lieawa!

Am Eïnd voun da Stund fåsst d‘ Frau Leahrarin z’saumm: „Heind håmma iwa d‘ Fua(r)tpflaunzung g’sproucha.
Schaut ‘s eïng deïs in Biachl guid aun, weul deïs priaf ih am Moundå in da nachstn Woucha!“
Und, wia au(n)kindigt, geht s‘ as daunn wiarkli am Moundå‘ aun
und nimmt am earscht d‘ Mizzi, voun Bea(r)ga-Bauarn in Zaussa deïs Dearndl d’rau(n):
„Mizzi, wia hoaßt d‘n deïs, waunn Haustieare Jungi krieagn? Wia sågt ma d‘n dou schnöll?“
„Ba oana Kuih hoaßt ‘s koib’m, a Kåtz schitt aus und a Hündin, moan ih, duid wearfa! Göll?“
„Seah(r) guid aufpasst! Und hiaz du, Franzi: Z’weïgn wås leïgn deï Heah(n)ln Oa?“
„Na jå, weul waunn s‘ as wearfa dad’n, warad’n s‘ jå hinich, is eh kloar!“


 
                            zu den Texten